We stonden allemaal vroeg op, want we mochten namelijk om 9:30 in Hilversum bij de stilteplek Casella zijn voor de kunstretraite! Toen we hier aankwamen waren we allemaal in shock, het is namelijk een prachtige plek. We kregen van Bernadette een rondleiding door het gebouw, de kamers zijn ruim en heel chill. Na de rondleiding mochten we onze kamers inrichten, daar hadden we een half uur voor. Toen we klaar waren, mochten we onze dummy pakken, ergens gaan zitten en onze “levensvraag” opschrijven, een vraag die speelt in jouw leven waar je het antwoord nog niet op weet. Die hoefte je niet te delen, we mochten alles opschrijven wat we wilden.
Daarna gingen we naar buiten naar het labyrint toe, daar lagen allemaal foto’s van kunstwerken. Je ging het labyrint in, liep rustig, en nam onderweg een foto die je aansprak mee. Daarna mocht je in stilte een plekje zoeken op de grond met je dummy en een pen en gingen we schrijven/tekenen over onze foto’s. Eerst was het de bedoeling dat we alles wat ons opviel aan het kunstwerk opschreven, details natekenden, inzoomden op details. We mochten niet meer aan onze levensvraag denken. Daarna mochten we er een eigen verhaal over schrijven.(Fantasie).
Nadat we hiermee klaar waren was het inmiddels 12:30 en tijd voor de lunch. Het was een heerlijke maaltijd! We hadden macaronischotel met wat salade erbij, gemaakt door de zusters van het klooster.
Na de maaltijd zijn we met aquarelverf begonnen. Je mocht alleen, of met je duo van vorige week. We mochten buiten een plekje zoeken en iets schilderen wat gebaseerd was op de foto die we hadden gekozen. Daar kregen we 2 uur voor. Daarna gingen we met onze kunstwerken een kleine expositie doen en uitleggen waarom de foto die we hadden gekozen ons aansprak, daarna hadden we meteen wat meer over elkaar geleerd.
Hierna was er een viering in de gebedsruimte. De viering was alles behalve een simpele spreekbeurt. Er werd niet alleen gelezen, maar ook gezongen en het allerbelangrijkste: er werd gezwegen. Gezwegen en gevoeld. Uit de boekjes die we bij binnenkomst kregen werden er teksten voorgelezen. Ze waren gebaseerd op het christendom, maar ook als je je niet thuis voelde in die religie werd je hartelijk ontvangen en voelde je je veilig. De stiltes waren als een medicijn tegen woeste stormen. De stiltes waren een paraplu waaronder je mocht schuilen en tegelijkertijd openlijk je tranen kon laten stromen. De viering was schitterend, een herdenking aan rust en veiligheid. (Dit stukje is geschreven door Mtab)
Als avondeten hadden we wat overgebleven pasta en brood met beleg. Na het avondeten hebben we onze laatste kunstactiviteit gedaan voor vandaag. We gingen nog een keer het labyrint doorlopen met een kaars die je op een zelf gekozen plekje mocht plaatsen om daar vervolgens, als je bij het midden was, naartoe moest lopen om daar te gaan zitten. Je mocht een tekenplank pakken met een groot papier erop geplakt, een stokje houtskool en een kneedgum. We gingen zitten en moesten onze ogen dicht doen. Toen gingen we met onze ogen dicht, heel aandachtig allerlei dingen schrijven en tekenen, na 10 minuten mochten we pas kijken. Het zag er erg raar uit omdat we niet wisten wat we aan het doen waren. Door verbindingen te tekenen en te zoeken naar vormen en contrasten werd het steeds meer een geheel. Tot het te donker was om nog iets te zien. Ook weer een inspirerende activiteit!
We hebben de dag afgesloten met wat thee, chips en borrelnootjes waarbij we uiteraard gezellig gingen kletsen. Esmëe en Mtab gingen thuis slapen, maar kwamen gelukkig de volgende ochtend weer terug.
Om 22:00 moesten we allemaal naar bed, we moeten de volgende dag weer vroeg op. (6:30‼) Geen brugklaskamptaferelen dus 😉
Lieuwtje
(Iedereen heeft voor vertrek een zelftest gedaan en is negatief bevonden)